Click to view

Ізноў пабачыў я сялібы,
Дзе леты першыя прайшлі:
Там сьцены мохам парасьлі,
Вясёлкай адлівалі шыбы.
Усе ў пылу. І стала мне
Так сумна, сумна ў цішыне.
Я ў сад пайшоў… Ўсё глуха, дзіка,
Усё травою зарасло.
Няма таго, што раньш было,
І толькі надпіс «Вэраніка»,
Па ліпе ўрэзаны ў кары,
Казаў вачам аб тэй пары.
Расьці, ўзмацовывайся, дрэва,
Як манумэнт жывы, ( Read more... )

...І тчэ, забыўшыся, рука заміж персідскага ўзора цвяток радзімы васілька.

Максім Багдановіч, Слуцкія ткачыхі


( Read more... )